Heinrich von Buenau

Het wonder boven het kasteelpark

Na mijn bekering (1985) probeerde ik met veel enthousiasme mijn vrienden te overtuigen van de correctheid en het belang van het christelijk geloof.
   Vooral met Jürgen, die een belangrijke rol had gespeeld in mijn verhaal over bekering, heb ik mijn best gedaan.  Maar aan het eind van elk gesprek kwam dezelfde reactie: "Bullshit! Er is alleen natuur en niets anders!
    Op een gegeven moment begon ik te beseffen dat mijn verhalen en argumenten hem waarschijnlijk niet zouden overtuigen. Zijn alles is de natuur - het geloof was gewoon te stevig in hem verankerd. "Een wonder", dacht ik, "hij moet een wonder ervaren. Dan zal hij zich bekeren!"

Enige tijd daarna hadden we een afspraak op zaterdag rond het middaguur bij mij thuis. We wilden een wandeling maken in het prachtig gelegen kasteelpark. Maar het gooide uit emmers. Toen hij bij mij aankwam, zei hij meteen: "Nou, we kunnen de wandeling vergeten! Ik antwoordde: "Laten we afwachten! Misschien stopt het weer met regenen. En dus heb ik ons een thee gemaakt, die we vervolgens in de woonkamer dronken, ieder op zijn eigen manier nadenkend.
     Na een tijdje stond Jürgen op en ging naar het raam. "Nee," zei hij, "er is vandaag niets meer over! Hij draaide zich om en ging weer in de stoel zitten. "Luister," zei ik, "Ik heb een voorstel voor u! Zou u het met me eens zijn als ik om beter weer bad?
   Hij keek me aan met een verbluffende uitdrukking: "Bent u ernstig? "Ja!", antwoordde ik," en u zult zien dat het stopt met regenen. Dus, bent u het ermee eens dat ik bid? Hij keek me even in ongeloof aan en zei toen met een lach: "Omwille van mij! Als ik niet hoef te bidden"!
    Ik concentreerde me even en begon toen hardop te bidden: "Heer, je ziet dat Jürgen en ik een wandeling in de kasteeltuin willen maken. Het is gemakkelijk voor u om de regen tegen te houden en ons beter weer te geven. En dat is wat ik u vraag op dit moment te doen. Amen!
    Terwijl ik bad dat Jürgen er eigenlijk rustig, bijna godvruchtig naast had gezeten. Nu zei hij: "Ik ben nieuwsgierig! "Je zult zien," zei ik, "God zal een wonder doen! Kom op, laten we gaan!
Het stortte nog steeds regen. Zo sterk dat de ruitenwissers op Jürgen's auto weer alle moeite hadden om een goed zicht te creëren. Gezien het feit dat er nog een diepe donkere wolkendek boven ons hing, had ik alle moed kunnen verliezen. In een paar minuten bereikten we het kasteelpark en hoe zou het weer in zo'n korte tijd veranderen?
     Stil zat ik naast Jürgen in de bijrijdersstoel en volgde mijn gedachten: "Hoe het er ook uitziet. Ik bad serieus en geloof in een wonder! Dat zal gebeuren, dat moet gebeuren! Het gaat immers om meer... als hij een wonder ziet, zal hij zich bekeren!" Heimelijk keek ik naar Jürgen. Maar hij keek geconcentreerd vooruit. Uiteindelijk zijn we overgestapt op de weg die direct naar het kasteelpark leidde.


Toen we op de parkeerplaats reden, stopte de regen plotseling. "Het lijkt alsof de regen naar beneden gaat," zei ik zo terloops mogelijk. "Ja," antwoordde hij even terloops, "ziet er zo uit! Hij parkeerde de auto en wij stapten uit.
    Nu druppelde het en kon ik mijn opluchting nauwelijks verbergen: "Ziet eruit als wanneer God mijn gebed verhoorde! Hij keek me verbaasd aan en lachte toen. Ik vroeg hem: "Waarom lach je? Is het niet voor de hand liggend? Maar hij antwoordde niet.
    En op dat moment zag ik iets dat mij ademloos maakte: "Jürgen, kijk! Ik wees met mijn vinger naar de lucht en geloofde nauwelijks mijn ogen. Boven het park, en alleen erboven, was de donkere wolkendek opengereten. Een stukje hemelsblauw en de zon werd zichtbaar. Ik lachte gelukkig: "Welnu, u, oude twijfelaar, gelooft u nu dat God een wonder heeft gedaan?
   Hij keek me in ongeloof aan en vroeg: "Waarom?" Ik stopte abrupt. "U vraagt waarom? Stopt het niet met regenen? .... Bent u blind? Overal de donkere wolken bedekken, alleen boven het park een stukje blauwe lucht en zon! Dit is het wonder waar ik om heb gevraagd"! Nu lachte hij en schudde met zijn hoofd: "Dit is puur toeval! Niets anders!
    Ik kon het niet geloven: "Hoe kun je zeggen dat dit gewoon toeval is. U was erbij toen ik om goed weer bad. En nu net boven het park", wees ik met mijn rechterhand de lucht in, "een blauwe lucht. En om je heen kijken". Ik draaide langzaam om mijn eigen as en reed met de hand de rest van de hemel af, "verder alleen donkere wolken.  Dat is het gevraagde wonder. Dat moet je toegeven! Hij bleef onder de indruk. "Nee, dit is gewoon toeval, zoals soms gebeurt! Kom op, laten we gaan naar het park!
 

In feite liepen we twee uur in de zon in het park van het kasteel. De donkere wolken in de rest van de stad bleven steeds zichtbaar. Natuurlijk heb ik de taal weer naar voren gebracht: "Jürgen, waarom accepteer je dit niet als een wonder? "Het is overduidelijk dat er een verband is tussen mijn gebed en de zon hier boven het park.
   Hij stopte: "Nee," antwoordde hij, "dat was gewoon toeval! "Maar het had niet ook Gods handelen kunnen zijn", probeerde ik hem een "brug" te bouwen. "Nee," zei hij, "want er is geen God!

Nadat we ons later scheidden bij de uitgang van het kasteelpark, nam ik even de tijd om na te denken. "Ik heb zoveel over geloof en mijn ervaringen verteld. En nu heeft hij een echt wonder meegemaakt. Maar hij werd er helemaal niet door geraakt." Plotseling had ik een vermoeden dat hij nooit geloof in Jezus zou kunnen vinden. Jammer genoeg ben ik begonnen!

All rights belong to its author. It was published on e-Stories.org by demand of Heinrich von Buenau.
Published on e-Stories.org on 07/07/2018.

 
 

Comments of our readers (0)


Your opinion:

Our authors and e-Stories.org would like to hear your opinion! But you should comment the Poem/Story and not insult our authors personally!

Please choose

Previous title Next title

More from this category "General" (Short Stories in dutch)

Other works from Heinrich von Buenau

Did you like it?
Please have a look at:


Salvado de la Cocina del Diablo - Heinrich von Buenau (Mystery)
Pushing It - William Vaudrain (General)
Pushing It - William Vaudrain (General)