Antonio Justel Rodriguez

DAT LAATSTE


... dat mijn laatste woord niet "tot ziens" is,
noch een grens voor leven en kennis,
en niet en nooit een sluitende deur naar de gouden ruimtes;
... omdat ik de eenheid van dingen en tijd al heb overwogen,
de dichte stem van de dood en deze dorst naar liefde, degene die zoveel waard is voor mij
voor de strijd en vlucht van de opstandingen;
... dat mijn laatste gebaar niet voor conformiteit en de plechtige rite is,
Moge mijn gebaar vluchten voor de ondergang van de ondergang;
... ah, kijk naar mijn speer: ik smeed het voor degenen die sterven en voor de gewonden;
... let daarom op wie opstaat en angst overwint,
en die, uit de doden, het lijk van zijn lichaam werpt en de strijd voortzet;
... voor deze, want dit zal mijn rebellie zijn, wat ik heb, wat ik nog steeds draag, dat laatste.
***
Antonio Justel-Rodriguez
https://www.oriondepanthoseas.com
***

All rights belong to its author. It was published on e-Stories.org by demand of Antonio Justel Rodriguez.
Published on e-Stories.org on 11/04/2022.

 
 

Comments of our readers (0)


Your opinion:

Our authors and e-Stories.org would like to hear your opinion! But you should comment the Poem/Story and not insult our authors personally!

Please choose

Previous title Next title

More from this category "General" (Poems in dutch)

Other works from Antonio Justel Rodriguez

Did you like it?
Please have a look at:


ODE TO THE AIR - Antonio Justel Rodriguez (General)
Birds of Paradise - Inge Offermann (General)
Apocalypse now - Heino Suess (Sorrow)