Lion Kroeze

De wanhopige buurvrouw

De wanhopige buurvrouw

Ik ben niet een traditionele burentype. Ik heb niet zo’n behoefte aan om bij ze op de koffie te gaan. Maar Alie was een ander verhaal. Het eerste jaar, dat ik daar woonde,  hoorde ik haar vaak huilen, met periodes vaak en dan weer wat minder. Op een dag, vertelde ze, dat ze een week met haar ouders op vakantie ging. Dat vond ik leuk voor haar en ze vroeg of ik voor haar kat wilde zorgen en haar postbus wilde legen. Natuurlijk wilde ik dat.

Zo zat ik voor het eerst bij mijn buurvrouw op de koffie. Ze vertelde (zomaar uit het niets) dat haar moeder werd geslagen door haar vader en hij sloeg haar ook, ze was hier erg getraumatiseerd door en slikte daar medicijnen voor. Veel mensen vertellen hun persoonlijke verhaal aan mij en ik keek hier dus niet raar van op. Ik vroeg haar waarom haar moeder niet bij haar vader wegging, ze zei zo erg was het ook weer niet. Hier raak ik wel door verward, maar goed, ik kende de ins  en outs niet. Ze zat in de WAO, dit door haar problematische jeugd en door haar zwaarlijvigheid. Van haar lichaam werd ze depressief. Haar gezicht was spits en haar ogen stonden niet helemaal recht, kortom het zit haar niet mee.

Ik paste op de kat en verzorgde hem goed. Dit ging een aantal vakanties zo. Toen werd ze depressiever want ze was niet volledig afgekeurd en moest gedeeltelijk aan het werk. Na een aantal sollicitaties verder, kreeg ze het idee, dat ze om haar uiterlijk afgewezen werd. Dit was een enorme confrontatie voor haar, ze gaf een zelfbeeld aan mij alsof ze Pamela Anderson was, alleen wat dikker. Ik dacht alleen, op het moment dat jij wakker wordt dan heb je aan antidepressiva niet genoeg.

Alie had wel vriendjes gehad, maar die gingen vreemd of kwamen niet meer opdagen. Een vriend van mij van vroeger had aan de overkant gewoond, die kon recht bij haar naar binnen kijken. Hij had haar bezig gezien met een of andere gozer. Hij zei, Lion, haar wil je niet bezig zien, maar het hield mijn blik vast, heel irritant. Met als gevolg dat ik haar 3 maanden vast op mijn netvlies had zitten terwijl ik bezig ben met mijn vriendin. Visualiseren is voor mij dus niet nodig, ik ben blij dat ik beneden woon.

Alie huilde af en aan veel maar ik had weinig tot geen contact met haar tot aan 2 jaar geleden. Alie had een vriend en hij was het helemaal. Toen ik hem tegenkwam, had het op mij een enorm dubro effect. Hij had een misplaatste Brad Pitt zelfverzekerdheid en ik had dat al snel in de gaten. Ik zorgde ervoor dat ik hem niet hoefde te spreken. Alie was in de wolken en dat was duidelijk te horen. Visualisatie niet nodig! Na 3 weken was de lol eraf en werd er al snel ruzie gemaakt. Jan hield niet zo van katten en gooide dat beest dan hard op de grond. Dat duurde en duurde en de ruzies duurden inmiddels uren.

Bij mijn voordeur kwam ik voor het eerst met Jan in gesprek. Hij zei, ik zou bij jou wel een keer op de koffie willen komen, met een beschuitje erbij, in de volle veronderstelling dat ik dit ook zou willen. Ik ben tegen hem uitgevallen en Alie stond hierbij, geen geintje. Ik vroeg hem of hij goed wijs was geworden, hij had een paar maanden een relatie met haar, ik ga over mijn nek van gasten zoals jij en ik krijg de kut niet nat van zo’n idioot als jij. Hij viel stil en liep rustig naar boven en de volgzame Alie erachter aan..

Jan ging door met ruzie maken en ik heb ingegrepen, want ik wilde haar duidelijk maken dat ze in de relatie van haar ouders stapt. Gezellig zo’n herhaling in de geschiedenis. Dat was heftig maar het hielp niet. De ruzies hielden aan en het had een agressieve opbouw. Op een zaterdagavond begon het getetter opnieuw. Schelden, vloeken en tieren en uiteindelijk sloeg hij haar. Ik ben naar boven gegaan en haar uitgelegd dat dit niet normaal is, dit wordt alleen maar erger en ik benoemde dat ze dit al een keer had meegemaakt. Ja, dat weet ik maar ik hou van hem. Op dat moment hoor ik hem zijn vader bellen. En voordat ik het in de gaten had stond zijn vader bij voor de deur en vertelde mij  luid en duidelijk dat ik niet het recht had om tegen zijn zoon in te gaan. Nou dan heb je net de verkeerde voor je. Ik vroeg hem of hij de kont van zijn zoon nog afveegde. Dat voelde niet goed en voordat ik het in de gaten had kwam zijn zoon naar beneden en ik kon nog net op tijd de deur dicht gooien, hij ging met zijn volle vuist, dwars door voordeurruit. Ik heb de politie gebeld en namen niet eens de moeite om bij mij binnen te komen, Mijn raam werd vergoed en dat was dan ook alles. De wijkagent moest verhaal komen halen en hij zei dat hier geen sprake kon zijn van huiselijk geweld, hoe harry in de warrie kun je zijn! Lang leve de gecreëerde banen!!

Maar de onrechtvaardigheid voerde hoogtij in mijn hoofd. Totdat ik het programma Traumacentrum van SBS6 zag en daar zaten Jut en Jul met de snotkoker op tv. Jan had een motorongeluk gehad en had een flinke val gemaakt, geen blijvende schade maar hij zat vol met schaafwonden. Gna, gna. Ik heb het vaak kunnen terugzien en in dit geval lang leve de herhalingen.
  

 

 

All rights belong to its author. It was published on e-Stories.org by demand of Lion Kroeze.
Published on e-Stories.org on 12/18/2009.

 
 

Comments of our readers (0)


Your opinion:

Our authors and e-Stories.org would like to hear your opinion! But you should comment the Poem/Story and not insult our authors personally!

Please choose

Previous title Next title

More from this category "Life" (Short Stories in dutch)

Other works from Lion Kroeze

Did you like it?
Please have a look at:


Kredietcrisis - Lion Kroeze (Politics & Society)
A Long, Dry Season - William Vaudrain (Life)
Pushing It - William Vaudrain (General)